Lou Dybajlo

Wie mij vraagt waarom ik voor de N-VA kies, zal ik het volgende antwoorden: “Het confederalistisch model van de partij, waarbij Vlaanderen zelfstandig kan beslissen, is ronduit fantastisch!”

Laat ik je enkele vragen stellen: “Welke zijn de meest bekeken TV-programma’s in Wallonië?”, “Wie is er de plaatselijke Clouseau?”, “Welke schrijvers worden er het meest gelezen?” …

Laat ik meteen ook mijn antwoorden geven: drie keer “Ik weet het niet …”.

Zoals België twee grote cultuurgemeenschappen telt, heeft het ook twee democratieën. Over zowat ieder politiek thema verschillen de meningen. Of het nu gaat om Financiën, Immigratie, Sociale Zekerheid: er is weinig wat we delen. Dat betekent stilstand. In een wereld die haast iedere dag verandert, is dat achteruitgang.

Jawel, we kunnen ‘de staat’ nog maar eens ‘hervormen’. Een koterij hier en een schutting daar. Geef mij dan maar een échte verandering. Laten we de structuren helemaal hertekenen en hen sterke fundamenten geven. Met confederalisme pakken we onze eigen problemen aan, met onze eigen oplossingen en onze eigen centen. Samen beslissen we dat nog over hoe we samenwerken. Niet alleen Vlaanderen, maar ook Wallonië zullen daar wel bij varen.

Het is in deze context dat ik vanuit de N-VA wil meewerken om van Vlaanderen – en bijgevolg Hasselt – een plaats te maken waar het heerlijk leven is.